Agenda 10 oktober 2022
Voor deze bijeenkomst waren we te gast bij Royal HaskoningDHV, Laan 1914 nr 35 te Amersfoort.
The Elevator Pitch
We kunnen er niet omheen: klimaatverandering is een feit. Nederland en Europa moeten vaart maken met het terugdringen van de CO2 uitstoot, anders is het te laat, Het is letterlijk ‘pompen of verzuipen’. Bij de energietransitie spelen havens een belangrijke rol, als draaischijf voor nieuwe energiedragers. Aanlanding van groene stroom van zee, vestiging van waterstoffabrieken, import van nieuwe energiedragers, nieuwe infrastructuur. Het gebeurt allemaal in havens, het moet allemaal tegelijk en het moet ook nog eens snel!
Maar, zo simpel is het niet. Nieuwe energie betekent nieuwe risico’s. In de haven, maar ook ver in het achterland. Nieuwe energie betekent ook nieuwe uitstoot, lawaai, stof. Want nieuwe energie is wel groen, maar niet vrij van hinder. Hoe gaan havens daarmee om? Hoe gaan we kiezen tussen klimaatverbetering, energiezekerheid, economie, en veiligheid? Hebben we die keus wel? Hebben we meer haven nodig, of juist minder?
De havens van Amsterdam en Rotterdam leggen hun dilemma’s aan u voor, weet u het antwoord? “
Tijdens de intake gesprekken met Alan en Lars van Havenbedrijf Rotterdam en Amsterdam werden wij al ontzettend enthousiast.
Hun rol is om de geesten rijp te maken voor alle parallelle transities in het havengebied die nodig zijn op weg naar 2030 . Het is een BALANCING ACT die vraagt om onvoorstelbaar veel flexibiliteit van heel veel stakeholders. Overheid, Gemeenten, De Haven van Rotterdam, het bedrijfsleven en bewoners om en nabij het havengebied.
De hele Energie transitie, met de Haven als cruciale portal ( alles wat afhankelijk is van die haven) is mega complex en uitdagend. Het heeft enorm consequenties voor de omgeving, milieu, etc.
Er moet ontzettend veel gebeuren waarbij de Scenario’s die op ons afkomen best helder zijn. Ook de beelden hoe die Toekomst eruit kan zien zijn voorhanden. Om nu beleid te maken en input te leveren om fundamentele keuzes te maken vraagt het dat stakeholders moeten kunnen omgaan met onzekerheid en er op kunnen vertrouwen dat oplossingen zich aandienen in het moment als we gezamenlijk met elkaar kunnen optrekken. Er is een enorme worsteling gaande van heersende paradigma’s; Een overheid die zekerheden wil, vanuit angst gedreven , terwijl die zekerheden niet gegeven kunnen worden.