Voorzorg is vergif
Volkskrant, 2 mei 2020 | Beleidsmakers kunnen niet meer met risico’s omgaan, stelt risicospecialist David Zaruk. Daarom vluchten ze, ook in coronatijd, in voorzorg: zet alles stop – en dat is een ongezonde reflex.
“Waarom vindt u de nadruk op voorzorg dan schadelijk?
Dan staren we ons blind op mogelijke gevaren, terwijl we juist moeten kijken naar het totale plaatje: wat zijn voordelen, wat zijn nadelen, kunnen we negatieve aspecten terugdringen, et cetera. Als je vanuit voorzorg naar de eerste mobiele telefoon had gekeken, zou je de straling opmerken en concluderen dat zo’n ding niet op de markt mag komen. Dan mis je dus ook alle voordelen die een mobiele telefoon met zich meebrengt. (…) Helaas zijn we in de Europese Unie op het punt gekomen dat voorzorg zo ongeveer de vervanger is geworden van risicomanagement. We zijn het verleerd om met risico’s om te gaan.”
(…)
“Het voorzorgsprincipe heeft geleid tot een fundamentele verandering in de wijze waarop de moderne samenleving tegen de toekomst aankijkt. Het heeft een flinke aanhang opgebouwd. Kijk naar de eisen die Greta Thunberg, Extinction Rebellion en ook gematigde klimaatactiegroepen stellen aan het beëindigen van de mondiale opwarming. Ze willen dat we stoppen met vlees eten, niet meer het vliegtuig nemen, de intensieve landbouw beteugelen, het kapitalisme afbreken, de internationale handel afbouwen… De hele agenda is geen roep om nieuwe, schonere technologieën die onze levensstijl ondersteunen, maar is geheel gebaseerd op voorzorg: stop met wat we doen, want er zitten nadelen aan. Dat is het werkelijke vergif van voorzorg: de enige manier om nog met een probleem om te gaan, is om het hele probleem te laten verdwijnen.”